Lata 40 XX stulecia. Marian Chace, właścicielka szkoły tańca w Waszyngtonie dostrzegła, iż zajęcia ruchowe mają pozytywny wpływ na ich uczestników. Jej stanowisko podzielają lekarze z miejscowej placówki psychiatrycznej, którzy następnie umożliwiają jej prowadzenie pierwszej terapii z pacjentami. Tym sposobem powstaje dance and movement therapy”, czyli w skrócie DMT. Nowatorska forma terapii błyskawicznie zdobywa coraz większą popularność, a 3 dekady później jest już ona rozpowszechniona w większości krajów zachodnich. Obecnie z dobrodziejstw tej metody korzystają także pacjenci z Polski.
Psychoterapia tańcem i ruchem – na czym polega?
Terapia tańcem korzysta z tego, co w tej aktywności oddziałuje pożytecznie na psychikę. Ekspresja ruchowa, zabawa i rytm – te wszystkie procesy pod kierunkiem doświadczonego i empatycznego terapeuty mogą pomóc pacjentowi poznać swoje emocje, stłumić destruktywne przyzwyczajenia czy procesy percepcyjne. Pozytywne następstwa psychoterapii ruchem wynikają z tego, że ludzka psychika i ciało tworzą integralną całość, oddziałując na siebie nawzajem. Podczas zajęć terapii ruchem wykorzystuje się świadomość oddechu, gestu i postawy, jak również taniec spontaniczny (w tym także improwizowany).
Komu zaleca się psychoterapię tańcem i ruchem?
Terapia tańcem wywiera korzystny wpływ na psychikę, łagodząc wiele trudnych stanów emocjonalnych. Wykorzystywana jest w radzeniu sobie z żałobą, w stanach intensywnego napięcia lub nadpobudliwości i w kojeniu stresu. Terapia ruchem przynosi dobre efekty również w leczeniu zaburzeń odżywiania (jak np. bulimia) czy schorzeń nerwicowych i depresyjnych. Poza tym używa się jej pomocniczo w terapii pacjentów trudnościami ruchowymi, z lekkimi upośledzeniami lub pacjentów onkologicznych.
